موضوع مقاله : سایر
عنوان مقاله : چرخه عمر شبکه های همکاری علم و فناوری
تاریخ : 1394/03/10تعداد بازدید : 8651
نویسنده: رضا اسدی‌فرد
- مقدمه
امروزه هیچ بنگاه منفردی نمی‌‌تواند خود را با سرعت بالای تغییرات فناوری هماهنگ کند و در نتیجه بنگاه‌های منفرد باید به منابع دانش فنی بیرونی دسترسی داشته باشند و در عوض خود نیز منابع مهم دانش برای سایرین باشند.
یک راه برای سازماندهی جریان دانش و اطلاعات، شبکه‌های رسمی و یا غیر رسمی هستند که در آن شرکت‌ها / افراد مشارکت مکمل، بیان می‌کنند که همه‌ی اقتصاد را می‌توان شبکه‌ای از سازمان‌ها فرض کرد که دارای شبکه‌های فردی زیادی است.
به عقیده‌ی برخی از صاحب نظران، از مفهوم شبکه هرگز به این اندازه در علوم اجتماعی استفاده نشده و این مفهوم به یک "استعاره‌ی بین رشته‌ای" تبدیل شده است .
در حوضه‌ی علم و فناوری نیز شبکه‌های همکاری به‌عنوان یکی از ابزارهای کار آمد برای مدیریت توسعه فناوری و نوآوری مورد توجه قرار گرفته‌اند.
یکی از موضوعات مهم در مورد شبکه‌های همکاری نحوه ایجاد و توسعه آنهاست.
این سوال مهم مطرح است که شبکه‌های همکاری چه مراحلی را در روند رشد خود طی می‌کنند و آیا می‌توان مدلی برای مراحل رشد شبکه‌ها مطرح کرد؟
اگر چه دیدگاه‌های مختلفی در مورد مراحل تکامل یک شبکه همکاری مطرح شده، اما هنوز تئوری جامعی در این زمینه ارایه نشده است .
در این مقاله با استفاده از مفهوم مطرح شده برای "تکنولوژی اجتماعی" و با الهام از تئوری "چرخه عمر تکنولوژی"، مدلی برای شکل‌گیری و تکامل شبکه‌های همکاری با عنوان "چرخه عمر شبکه‌های همکاری علم و فناوری" توسعه داده شده است .
مزیت این مدل آن است که در عین سادگی و قابل فهم بودن، تئوری‌های مختلفی آن را پشتیبانی می‌کنند، همان چیزی که اغلب تقسیم‌بندی‌های مطرح شده در مورد مراحل تکامل شبکه‌های همکاری فاقد آن هستند.
برای اینکه سازگاری مدل مطرح شده با شرایط واقعی هم مورد بررسی قرار گیرد، 7 شبکه همکاری علم و فناوری در ایران که از سال 1375 تا 1385 ه.ش. ایجاد شده‌اند، مورد مطالعه قرار گرفته اند .
در این راستا در قالب یک بررسی کیفی؛ از ابزارهای مختلف تحقیق شامل؛ بررسی پیشینه‌ی موضوع، تحلیل و بررسی مستندات و مصاحبه با مطلعین کلیدی شبکه‌ها استفاده گردید.
جهت دریافت نسخه کامل مقاله فایل پیوست را دریافت کنید.
- مقدمه
امروزه هیچ بنگاه منفردی نمی‌‌تواند خود را با سرعت بالای تغییرات فناوری هماهنگ کند و در نتیجه بنگاه‌های منفرد باید به منابع دانش فنی بیرونی دسترسی داشته باشند و در عوض خود نیز منابع مهم دانش برای سایرین باشند.
یک راه برای سازماندهی جریان دانش و اطلاعات، شبکه‌های رسمی و یا غیر رسمی هستند که در آن شرکت‌ها / افراد مشارکت مکمل، بیان می‌کنند که همه‌ی اقتصاد را می‌توان شبکه‌ای از سازمان‌ها فرض کرد که دارای شبکه‌های فردی زیادی است.
به عقیده‌ی برخی از صاحب نظران، از مفهوم شبکه هرگز به این اندازه در علوم اجتماعی استفاده نشده و این مفهوم به یک "استعاره‌ی بین رشته‌ای" تبدیل شده است .
در حوضه‌ی علم و فناوری نیز شبکه‌های همکاری به‌عنوان یکی از ابزارهای کار آمد برای مدیریت توسعه فناوری و نوآوری مورد توجه قرار گرفته‌اند.
یکی از موضوعات مهم در مورد شبکه‌های همکاری نحوه ایجاد و توسعه آنهاست.
این سوال مهم مطرح است که شبکه‌های همکاری چه مراحلی را در روند رشد خود طی می‌کنند و آیا می‌توان مدلی برای مراحل رشد شبکه‌ها مطرح کرد؟
اگر چه دیدگاه‌های مختلفی در مورد مراحل تکامل یک شبکه همکاری مطرح شده، اما هنوز تئوری جامعی در این زمینه ارایه نشده است .
در این مقاله با استفاده از مفهوم مطرح شده برای "تکنولوژی اجتماعی" و با الهام از تئوری "چرخه عمر تکنولوژی"، مدلی برای شکل‌گیری و تکامل شبکه‌های همکاری با عنوان "چرخه عمر شبکه‌های همکاری علم و فناوری" توسعه داده شده است .
مزیت این مدل آن است که در عین سادگی و قابل فهم بودن، تئوری‌های مختلفی آن را پشتیبانی می‌کنند، همان چیزی که اغلب تقسیم‌بندی‌های مطرح شده در مورد مراحل تکامل شبکه‌های همکاری فاقد آن هستند.
برای اینکه سازگاری مدل مطرح شده با شرایط واقعی هم مورد بررسی قرار گیرد، 7 شبکه همکاری علم و فناوری در ایران که از سال 1375 تا 1385 ه.ش. ایجاد شده‌اند، مورد مطالعه قرار گرفته اند .
در این راستا در قالب یک بررسی کیفی؛ از ابزارهای مختلف تحقیق شامل؛ بررسی پیشینه‌ی موضوع، تحلیل و بررسی مستندات و مصاحبه با مطلعین کلیدی شبکه‌ها استفاده گردید.
جهت دریافت نسخه کامل مقاله فایل پیوست را دریافت کنید.
دریافت فایل مقاله